1 year after

Vandaag is het exact 1 jaar geleden dat ik mijn kaakoperatie heb gehad. 30 maart 2010, 3 dagen na de dood van mijn opa en na anderhalf jaar blokjes te hebben gedragen die mijn 'normale' gebit ('normaal' is niet het goede woord want ik had - en heb nog steeds - 6 tanden tekort) veranderden in een omgekeerde beet (waarbij je bovenste tanden achter je onderste staan). Die operatie is er niet zomaar gekomen. In 2007 heb ik mijn laatste tandenwissel gehad (op 15-jarige leeftijd, wat ontzettend laat is) en na een aantal bezoeken bij de orthodontist kreeg ik een dilemma voorgeschoteld: om de gaten tussen mijn tanden (6 tanden minder in je mond maken meer plaats dan nodig) op te vullen kon ik kiezen tussen ofwel implantaten ofwel een 'naarvoorplaatsing van mijn bovenkaak'. Een operatie kwam er sowieso, ik moest alleen kiezen welke. En de prijs kwam ook op ongeveer hetzelfde neer. Moeilijk! Maar na een gesprek met 'de kaakoperatie-chirurg' koos ik voor de kaakoperatie (onder lichte druk van mijn ouders), die toch een 'mooier' resultaat zou geven dan de implantaten. 1 nadeel: ik zou eerst één stapje terug moeten om een grote stap vooruit te zetten (m.a.w.: ik werd eerst lelijker om dan mooier te worden). Uiteindelijk was het niet zo erg als ik gedacht had (de omgekeerde beet kwam er zonder dat ik het wist), wat mede te maken had met mijn overschakeling naar een andere school (van ASO naar KSO) - waar ik mij op slag veel meer op mijn gemak voelde dan in mijn vorige school en bijgevolg minder op mijn uiterlijk/voorkomen lette.

Vorig jaar, 30 maart, was de dus D-day, of moet ik O(peration)-day zeggen? Na een 2 uur durende operatie waarbij mijn bovenkaak werd losgesneden en naar voor werd 'geklikt', was het in orde. Ik heb één nacht in het ziekenhuis gelegen, maar de volgende dag mocht ik al naar huis! Met een opgezwollen koppeke, dat nog dikker werd met de dag (de vierde of vijfde dag na de operatie is meestal het ergst qua zwelling - ik leek op een hamster, echt waar!), maar heel gelukkig kwam ik thuis. Wel gênant: op de begrafenis van mijn opa (4 dagen na mijn operatie) herkenden sommige familieleden mij niet, ook al wisten ze dat ik geopereerd was die week - ze legden de link gewoon niet!

We zijn nu één jaar verder en ik kan wel zeggen: die operatie heeft mijn leven veranderd (de overschakeling naar KSO en het krijgen van blokjes ook natuurlijk): ik lach veel meer, ik ben zekerder van mezelf en ik schaam er mij ook niet over om te zeggen dat ik een kaakoperatie heb gehad (ik zie het niet als plastische chirurgie om schoonheidsredenen, wat het ook absoluut niet is). Sommige mensen zien niet eens dat ik een operatie heb gehad, anderen zeggen "Er is iets veranderd aan u, maar ik weet niet wat..." (het leukste compliment dat je mij kan geven trouwens) en nog anderen negeren mij omdat ze mij gewoon niet herkennen (maar dat was vooral de periode net na mijn operatie - toen mijn gezicht nog niet helemaal ontzwollen was).

Wat er juist veranderd is aan mijn gezicht? Ik heb geen omgekeerde beet meer, ten eerste. Ik heb meer jukbeenderen en mijn neus is iets minder scherp. Mijn gezicht is 'zachter' geworden en mijn lippen wat voller. De foto's bovenaan zijn genomen op 26 maart en op 13 mei 2010. Net voor en een maand na mijn operatie dus! En, nog goed nieuws: op 24 mei 2011 mogen mijn blokjes eraf! Maar ik heb er nooit over geklaagd; blokjes zorgen voor een mooi gebit een een mooi gebit vind ik superbelangrijk! En the perfect smile? Da's voor heel je leven!

{ Ik heb even getwijfeld of ik dit wel op mijn blog zou zetten, aangezien dit echt heel persoonlijk is en erg gevoelig ligt, maar ik ben nu 18,5 jaar en volwassen genoeg over te kunnen praten/schrijven. 3 jaar geleden zou ik dit niet gekund hebben, want dan was ik nog een puber die te veel dacht wat mensen over haar zouden denken. 'Lelijker' worden (dit dacht ik althans) was voor mij mentaal een zware opdracht, maar nu ben ik trots dat ik er toch voor ben gegaan. En heel tevreden met het 'resultaat' natuurlijk, ook al zou ik niet meer weten hoe ik er voor mijn operatie uit zag (altijd schrikken als ik foto's van die periode tegenkom). }

PS: Als je wat meer uitleg wilt, vraag gerust!