Viva la mama!

I'll write this post in Dutch 'cause my English isn't that good to express what I feel for my mom. Not that I have any English-speaking readers, though.

Mijn mama en ik. Mijn mama. En ik. Mijn mama en... ik. Goh, wat zijn wij eigenlijk voor elkaar? Zoals vrijwel elk kind vind ik mijn mama 'de beste'. Mijn mama maakt lekker eten klaar, weet waar ik naartoe moet (tandarts, kapper...), ruimt mijn kamer op ook al zeg ik dat ze dat niet hoeft te doen, zorgt voor me wanneer ik ziek ben (en anders ook), geeft mij zakgeld, maar betaalt toch (meestal) mijn kleren, doet de was, doet de strijk, stofzuigt, enfin: doet het hele huishouden (en ze werkt fulltime!), herinnert mij aan mijn werk voor school (en denkt dat ze 'zaagt'), zet zichzelf altijd op de laatste plaats, enz. Herkenbaar? Inderdaad: ik heb een 'model-mama', zoals velen(?) onder ons. En we mogen ons gelukkig prijzen, met onze moedertjes! Maar: enkele jaren geleden heb ik 'de vrouw' achter 'de mama' ontdekt. De vrouw die zichzelf iets té vaak op de laatste plaats zet, de vrouw die zich soms eenzaam voelt, de vrouw die haar familie mist, de vrouw waarvan iedereen het maar als 'vanzelfsprekend' vindt dat ze zoveel doet voor een ander, de vrouw die haar man uit haar vingers ziet glippen, de vrouw die meer aandacht verdient dan ze krijgt, enz. Mijn mama - mijn mooie, lieve mama - is door een diep dal gegaan. Maar ze is er, gelukkig, ook weer uitgekomen. Met vallen en opstaan, logischerwijs. En ook al lijkt dat dal nog niet veraf, mijn mama heeft al een lange weg afgelegd sindsdien. En sindsdien beschouw ik haar ook niet meer als 'vanzelfsprekend'. Mijn mama is een pracht van een vrouw; ze ziet er stralend uit voor haar leeftijd, heeft veel kwaliteiten en maakt altijd dat mijn broer, papa en ik niets tekort komen. Een sterke vrouw dus, mijn mama, en daarom mag ze vandaag nog eens éxtra in de bloemetjes gezet worden. Haar pastamachine heeft ze gisteren al gekregen, vandaag krijgt ze de woorden die ik haar niet zomaar kan vertellen. Love you, mams!

PS: Op moederdag mogen we de grootmoeders niet vergeten, toch? Gelukkige moederdag, mémé'tjes!

Mémé Raymonde (79 jaar, can you believe it?)

Mémé 'Lijntje' (Hélène) †