Sunday link love

Geïnspireerd door Amoorie en - let's face it - het gebrek aan activiteit op deze blog, stuur ik jullie gaarne door naar andere oorden (toch voor vandaag). Vandaar: Sunday link love n°1! Ik verwacht jullie morgen wel allemaal terug op deze link, oké? ;)

• Lies is naar Londen getrokken en heeft hier een heel origineel, handig en licht cynisch verslag van gemaakt. Veel tips en toffe foto's; ik wil ook naar Londen! >>>
• Ik krijg zelf vaak complimenten over mijn foto's, maar... als ik Manons blog bezoek, dan kan ik enkel besluiten dat ik amper iets van fotografie af weet. De foto's die ze in Japan heeft gemaakt zijn a d e m b e n e m e n d, alsook alle andere foto's die op haar blog verschijnen, trouwens. >>>
• Het seizoen van de courgettes is bijna voorbij, maar indien je er toch nog enkele in den hof hebt liggen en al veel te vaak courgette soep hebt gemaakt: dit gerechtje van Liset is heerlijk (en ik kan het weten; want ik heb het in augustus al eens bereid)! >>>
• Ik moet dringend eens Gents nieuwste hotspot gaan bezoeken: humør by rewind! Er zijn al lovende verslagen over verschenen op The Merrymakers, Belmodo en Knack Weekend, dus ik moét en zàl er deze week eens binnen springen. Zeker nu het Deense merk Samsøe & Samsøe er in de rekken hangt. >>>
• Nel heeft 'het' gedaan: de Dicker boots van Isabel Marant gekocht. Jaloezie alom want ze zijn schoon... heel schoon. >>>
• Mocht u de botjes van hierboven ook heel schoon vinden, maar uw portefeuille niet echt meewerkt; ik verkoop mijn lookalikes (of zeg maar knock-offs) aan een zacht prijsje. >>>
• Hierbij ook een link naar mijn meest favoriete 'zondagslied' ooit: Herbie Hancock - Cantaloupe Island. >>>

Annelies Timmermans

Toen ik deze week Knack Weekend aan het lezen was viel mijn aandacht - naast de fabulous verschijning van Absolutely Mrs. K en haar Christophe Coppens- hoedje - op het artikel over handtasontwerpster Annelies Timmermans. Bij het bekijken van enkele van haar designs die in het magazine stonden, kreeg ik plots een opwelling van hebberigheid. Waarom? Ten eerste: de designs zijn helemaal mijn ding - eenvoudig, tijdloos en in prachtig leer; een tas naar mijn hart. Ten tweede: Annelies Timmermans is Belgisch - en ik wil graag wat meer investeren in zelfstandige, jonge ontwerpers in en rond België i.p.v. de grote ketens, die al geld genoeg hebben, nog wat extra geld toe te schuiven. Ten derde: Annelies vraagt geen €2000 voor één tas zoals sommige luxemerken wel doen, ze vraagt een prijs die in verhouding staat tot het materiaal en het werk dat er aan te pas is gekomen - enkele honderden euro's dus, wat mij redelijk lijkt voor zo'n mooie en kwaliteitsvolle tas. Ten vierde: nepleer is lelijk - ik heb liever één tijdloze, leren tas dan verschillende 'plastic' tassen uit de goedkopere modeketens (maar hé, da's mijn mening). TROUWENS: binnen enkele dagen opent haar onlineshop! Iets voor jou? En hoe ziet jouw droomtas er uit?

Nummer 5 en 6 zijn mijn favo's!

A family affair

September was tot nu toe al enorm druk (maar meestal ook wel enorm leuk): mijn laatste herexamens afwerken, van Gent naar huis naar zee en terug, mijn kleerkast opruimen, naar Reggaebus Festival gaan, mijn verjaardagsfeestje organiseren, mijn broer's kot helpen inrichten, het starten van de introductieweek op mijn hogeschool en dit weekend was er nog een verjaardagsfeestje gepland ter gelegenheid van de 18e en 20e verjaardag van mijn broer en ik. De weergoden waren ons wederom heel gunstig gezind, waardoor ons feestje opnieuw buiten kon doorgaan. Zowel de familie van mijn mama's als papa's kant was uitgenodigd. We waren nu met zo'n 20-tal en dan waren we nog niet eens met de helft (ik heb een heel grote familie)! Mijn mama had weer ontzettend lekkere chocolademousse gemaakt, mijn broer had de cake voor zijn rekening genomen en ik deed de decoratie, uiteraard. Ook hadden we taart besteld (flashback naar mijn verjaardagsfeestje), maar 's avonds waren er pistolets voorzien i.p.v. BBQ. Ik ben heel de tijd met mijn fototoestel in de weer geweest en daar zijn wel leuke resultaten uit voortgekomen, naar mijn (subjectieve) mening. 'Familie' is blijkbaar wel mijn favoriete fotografie onderwerp, haha (als je niet weet waarover ik spreek, klik hier). En oh, na het dessertbuffet  hebben we met z'n allen een wandeling gemaakt naar ons volkstuintje - waar de pompoenen, courgettes, slakroppen, prei... massaal geplunderd werden. Onder mijn mama's goedkeurend oog natuurlijk, want we hadden/hebben echt een overvloed aan zelfkweek groenten (iemand interesse?)! Een super gezellige dag met één vreemd aspect: de afwezigheid van mijn papa. En laat mij je alsjeblieft waarschuwen: 't zijn veel foto's hieronder!

Mijn lieve meter en broer - allebei rostekoptjes, zoals ze dat in't West-Vlaams mooi kunnen zeggen.

Mijn neef Sam kennen jullie nog wel zeker?

Pompoenen vanuit ons tuintje.

Onze kat Titte is ook een deel van de familie.

Pépé Jan - de mooiste foto die ik ooit van hem heb gemaakt vind je hier.

Oké; dit is eigenlijk helemaal geen goeie foto, maar het is de enige waarop ik sta (en zo kan je mijn outfit ook eens zien).

Nien en haar 'Mammie'

Mijn neefje Sam en mijn mooie mémé Raymonde (bijna 80 jaar!)

Mijn nonkel Pedro staat niet graag op foto's - maar deze vind ik eigenlijk wel heel geslaagd.

Nien en haar mama (mijn nicht) Charlotte

Dit is één van mijn favoriete foto's uit de reeks: nonkel Gerry en pépé Jan.

Nien is zo'n fotogeniek kind - haar mama ook.

The boots. In black.

Herinner je je deze nog? Ik ook. In fact: 't zijn mijn favoriete botjes. Comfortabel, perfecte hak én hakhoogte, staan goed onder jeans maar ook onder een jurkje, niet te duur... En nu heb ik ze dus ook in't zwart. Parfait!

Dolce Italia - part 3

Indien je graag 'mee' zou willen zijn; je vindt de 2 vorige posts over mijn reis naar Italië hier.

Omdat we al een weekje hadden zitten ‘niksen’ – of liever: ‘chillen’ – besloten mijn lief en ik om vrijdag wat cultuur te gaan opsnuiven in Venetië. In Cormons, een nabijgelegen dorpje van Corno di Rosazzo, kon je een rechtstreekse trein nemen naar Venetië – handig! Het vroege opstaan deed wat pijn, maar loonde de moeite: Venetië is een prachtige stad. Alleen jammer dat je al die schoonheid niet in volle glorie kon zien door de miljoenen toeristen die er rondliepen. En die toeristen… waren échte toeristen! Alle chlichés bevestigd: witte sokken in sandalen, petjes, onnozele T-shirts, luidruchtig, met paraplu’s boven hun hoofd tegen de zon, traag… Anyway, als ik een tip mag geven: bezoek Venetië buiten het hoogseizoen! Het was moeilijk om een tof restaurantje te vinden tussen alle tourist traps, maar we zijn er in geslaagd: when in Venice, eat in Birraria la Corte! Twee heerlijke pizza’s voor een klein prijsje op een hele hippe en leuke plek! Na het eten zijn we nog wat gaan verdwalen tussen de kleine straatjes/kanaaltjes (niet schrikken als je een steegje inloopt en plots niet meer verder kan omdat je uitkomt op water), een gelato gaan eten en rond 6 uur hebben we dan de trein genomen – vrij vroeg, maar geloof me: slenteren in 30°C met toeristen die om de 5 minuten voor je voeten lopen is ongelofelijk vermoeiend, haha

Om naar het centrum te gaan werd er aangeraden de vaparetto te nemen (een soort taxiboot). Ontzettend duur! De terugweg hebben we te voet gedaan en dat lukte best.

Floris doet alsof hij de kaart aan het bestuderen is, terwijl we beide weten dat ik het grootste oriëntatiegevoel heb ;-)

San Marco plein

The tourists!

'Amore Eterno'

Canal Grande

Yummy! Zowel het ijsje als het lief.