And here we are... Het ondenkbare is gebeurd. Floris heeft het zo'n 5 weken geleden uitgemaakt. Het ging niet meer, voor hem. Natuurlijk voel je zoiets aankomen, maar wanneer het effectief wordt uitgesproken... dan lijkt het alsof de grond onder je voeten verdwijnt. Verdriet, kwaadheid, machteloosheid, onbegrip, jaloezie... ik heb het allemaal gevoeld en ik voel het nog steeds. Maar goed, over deze dingen wil ik niet in detail treden omdat deze geen weergave geven van de relatie die Floris en ik hebben gehad. Want - op de laatste maanden na - Flo en ik waren een supergoed koppel. En ik kan met oprechtheid zeggen dat iedereen die ons samen zag, dat ook zo vond. We hebben zelfs ooit, tijdens een wandeling, van een volkomen onbekende vrouw gehoord 'dat we zo goed bij elkaar pasten'. Dat zegt toch iets, niet? Maar goed, mensen worden ouder, gevoelens veranderen, soms ontbreekt er iets en shit happens. Ik ben nu nog veel te emotioneel en labiel om uit de doeken te doen waarom dit nu is gebeurd (en misschien doe ik dat gewoon nooit), maar ik wou even laten weten waarom het hier zo stil is... Liefdesverdriet en de combinatie met mijn stage heeft voor de nodige stress en hysterische huilbuien gezorgd. Maar het deed ook wel goed om alles een beetje in perspectief te plaatsen. Al voel ik mij op sommige momenten nog een beetje meer 'verloren': eerst mijn ouders, nu mijn lief. Ik heb Floris doodgraag gezien (en eerlijk: nu nog steeds), maar ik ga deze periode - zoals een vriend het omschreef - proberen te beschouwen als een mooi hoofdstuk uit mijn jeugd. Want dat was het ook. Ik ben dankbaar dat ik zo'n liefde al eens heb mogen meemaken. En nu maar hopen dat ik dit ooit nog eens mag ervaren. On the side note: shit zeg, liefdesverdriet doet zeer!
Ik vind het echt super erg voor jou, ik hoop dat je je snel terug beter kan voelen. Maar daar moet natuurlijk echt tijd over gaan.. En zeker als je elkaar zo graag hebt gezien, en waarschijnlijk ook al een hele tijd samen was. Zoals alles, kom je wel terug op je pootjes terecht, ook al is dat niet wat je nu wilt horen.. Aangezien het natuurlijk hard is om iemand te verliezen die je echt graag ziet, ook al ging het moeilijk de laatste tijd!
ReplyDeleteIk ben zeker dat je goeie vrienden rond je hebt die voor je zullen zorgen!
Veel liefs, leen
xxx
Oh Laura, ik vind het echt heel jammer dit te lezen. Jullie leken mij ook een heel goed koppel, maar ik geloof wel dat alles gebeurt met een reden. Misschien heel stom van mij, maar dat helpt mij wel om dergelijke gebeurtenissen beter een plaats te geven. Jullie vast en zeker een mooie relatie gehad, maar er loopt ongetwijfeld nog ergens in dit belgenlandje (of ergens anders) iemand rond dit even goed, en wie weet zelfs beter, bij jou past! Maar wees nu nog maar wat verdrietig. Daar heb je recht op zolang jij daar behoefte aan hebt! Ik heb natuurlijk wel makkelijk praten want ik heb nog nooit liefdesverdriet gehad, maar dus ook nog geen liefde gekend en dat is ook niet echt positief. Vergeet vooral niet dat er jou nog een prachtig leven te wachten staat vol liefde en vriendschap! En heel veel sterkte nog!
ReplyDeleteOh Laura, wat jammer! Maar probeer het inderdaad te zien als een mooie periode die je gehad hebt, waar je uit geleerd hebt en waarin je toch veel fijne momenten hebt beleefd. Ik heb zelf mijn deel aan liefdesverdriet wel gehad, en het doet pijn en het lijkt nooit over te gaan. Maar geloof mij, het wordt beter en hoewel dat nu onmogelijk lijkt, kom je binnen zoveel tijd wel weer iemand tegen waarvan je denkt 'ja, dat is em!' Er zwemmen écht wel meer vissen in de zee, hoe cliché dat ook klinkt.
ReplyDeleteDus, neem je tijd om triestig te zijn, maar laat je ook er niet te veel door doen. En dan komt het wel goed. Een hele dikke knuffel!
Oh, Laura, da's inderdaad heel spijtig. Tijd heelt alle wonden! Onthou dat ge u ooit weer beter zult voelen en de zon voor u terug zal beginnen schijnen. You'll find love again :-) Heel veel succes met uw stage nog! Virtuele knuffel!
ReplyDeletegeloof mij (en dit ga je nu echt niet willen horen en denk je bullshit), it is for a good cause!!! ga er niet verder over uitweiden, moeten het hier gewoon in real life eens over hebben! heb het meermaals meegemaakt, en het is goed gekomen met mij! honey, veel sterkte, maar het gaat je wel lukken! ben ik zeker van, zo'n top dame
ReplyDeleteooh Laura, ik vind dit echt zo spijtig! Jullie leken altijd zo'n goed koppel! Ik weet dat het nu moeilijk is, maar over een paar maanden zul je idd hierop terugkijken als een mooi hoofdstuk uit je leven.. Sowieso staan je er nog veel mooiere te wachten! Na mijn breakup 2,5 jaar geleden voelde ik mij eerst super eenzaam, plots heb je niemand meer om alles meer te delen (zelfs de kleinste dingen als je trein die vertraging heeft) maar ik heb in die weken de meeste fun gehad met vrienden, dat heeft me zeker geholpen. Veel succes met je stage en veel virtuele knuffels! xxx
ReplyDelete:(
ReplyDeleteOh Laura, ik wens je heel veel sterkte! Het gaat echt beteren hoor, heb het ook meegemaakt en in het begin denk je van damn hoe kom ik hier over..., maar het lukt, met kleine stapjes, ik garandeer het je! Dikke knuffel!
ReplyDeleteoh zo jammer
ReplyDeleteliefdesverdriet is vreeeeeselijk, i know.
Maar ik mag het eigenlijk niet zeggen maar tijd heelt echt alle wonden (hoe hard ik dat haatte toen mensen me dat zeiden)
maar stiekem is het waar. Misschien heb je wel een jaar of langer nodig maar je gaat je sowieso weer beter voelen en weer even gelukkig kunnen zijn met iemand anders. En zoals je zegt, je weet niet hoe gelukkig je al bent dat je zo lang een fijne relatie hebt gehad ! Tijd voor een nieuw hoofdstuk in je leven! Dat is net zo leuk en spannend !