April 29, 2014

3 homes, 1 bag

Image and video hosting by TinyPic

Mensen vragen me wel eens hoe het voelt wanneer je ouders uit elkaar gaan als je zelf al volwassen bent. Wel, euh… Vreemd, vooral. Welke leeftijd je ook hebt; een scheiding tussen je ouders blijft altijd pijnlijk. Met het enige verschil dat wanneer je jong bent, je met deze situatie opgroeit en dit dan ook (denk ik ) sneller ‘gewoon’ wordt. Je ouders spreken onderling (of in de rechtbank) af hoe ze het hoederecht verdelen en jij past je hieraan aan. Of liever: jij moet je hieraan aanpassen. Maar eenmaal de 18 gepasseerd, mag je zelf kiezen bij wie je blijft wonen of welke ouder je het meest wilt zien. En het afgelopen anderhalf jaar vond ik het ontzettend moeilijk om hier een balans in te vinden.  Plots zag ik mijn ouders niet gewoon thuis, maar moest ik beginnen afspreken om hen te zien. Zoals je met vrienden doet, eigenlijk. Enerzijds wel leuk (als je je ouders minder ziet, apprecieer je de momenten samen wel meer), maar anderzijds ook wel verwarrend. Nu we gaan verhuizen en ons ouderlijke (t)huis verdwijnt, moeten mijn broer en ik ook onze ‘basis’ verlaten. Ik ga er van uit (of liever: hoop) dat we ons snel goed zullen voelen zowel aan de kust als in Brussel, maar aangezien we allebei nog op kot zitten (Léon in Maastricht en ik in Gent) zullen we, nu we twee thuisplaatsen hebben, vaak ook wat afstanden moeten pendelen (mijn broer nog iets meer dan ik). Een goede reistas is dan wel een must. En dan spreek ik niet over zo’n grote valies met wieltjes onder, maar over een compacte, sobere tas waar al het hoognodige in kan (denk aan: laptop, toiletzak, laders, ondergoed, trui…). Een tas waarmee je, bijvoorbeeld, direct na aankomst met de trein in Brussel een koffie mee kan gaan drinken of boodschappen mee kan doen. Een tas waarmee je snel overal kan geraken of op het onverwachte ergens kan blijven slapen. Ik klink nu misschien wat dramatisch, maar we kennen we niet allemaal het vreemde gevoel van ergens te blijven slapen en ’s ochtends je niet deftig te hebben kunnen klaarmaken (lees: zelfde kleren, geen make-upremover, ongekamde haren…)? Soit, om tot de essentie komen: Everlane heeft in mijn ogen dé perfecte ‘heen-en-weer-tas’ voor een ontzettend schappelijke prijs ($95). Helaas is ’t een Amerikaans merk dat enkel naar de VS of Canada verzendt, dus hier niet verkrijgbaar. Eastpak heeft ook wel een schoon alternatief (in jachtluipaardprint dan nog wel, voor €55), maar misschien zijn er nog betere 'heen-en-weer-tassen' op de markt? En heeft iemand ervaring met het hebben van meerdere woonplaatsen? Praktische tips zijn altijd welkom! Ik ben (nu al) zo'n warhoofd (en met 3 woonplaatsen zal dat er niet op beteren), dus een beetje structuur in de chaos is altijd welkom.

3 comments:

  1. Ik ken het gevoel. Gescheiden ouders is vreemd. Soms heb je nood aan je mama maar ben je bij uw papa of omgekeerd. Het is eigenlijk echt niet simpel :) Veel geluk met de verhuis!

    ReplyDelete
  2. Oh ik benijd u niet! Ik was zo blij dat ik eindelijk op één plek woonde en niet meer constant met koffers vol was over en weer moest slepen... kan u niet helpen helaas, met de zakzoektocht! Veel succes, en ook met het wennen aan de nieuwe situatie :)

    ReplyDelete
  3. Hopelijk wen je er snel aan!
    Een tip die ik misschien kan meegeven zijn een paar basisdingen dubbel (of in jouw geval driedubbel) kopen. Ik denk dan aan een tandenborstel, kam, oplader, maar evengoed kleren (ondergoed, kousen) ....
    Ook kan het handig zijn om verschillende kleine tasjes te gebruiken voor in jouw ene grote tas (een zakje met technologische dingen, make-up, nagellak, ...

    ReplyDelete