Toen ik verliefd was mocht heel de wereld weten hoe gelukkig ik wel was en zag ik er geen graten in om tientallen (zelfs honderden) foto's van mij en mijn (ex-)lief online te zetten. Op Facebook, op deze blog, op Twitter. En zo lang alles goed gaat vormt dit helemaal geen probleem. Helaas had dit sprookje niet zo'n happy end, maar bleven de foto's van onze happy times wel online staan. Heel confronterend, op zijn minst. En ook: wat doe je met die foto's? Verwijder je ze en doe je alsof je hele relatie nooit heeft plaatsgevonden? Of untag je ze maar laat je ze wel online staan? Of doe je gewoon niets? De eerste weken was dit laatste het geval. Maar de laatste weken ben ik flink aan het untaggen en deleten geweest. En Floris ook.
Zolang je geen ander lief hebt vormen die foto's van je vorige relatie niet echt een probleem. Maar hoe zou jij reageren mocht je (pas) samen zijn met iemand en constant foto's tegenkomen van zijn/haar vorige relatie? Dat heeft mij echt aan het denken gezet... Enerzijds vind ik het verwijderen van foto's zo hard: Floris en ik zijn gelukkig geweest en hij is en blijft ook effectief een deel van mijn leven - als je foto's van een bijna 3 jaar durende relatie verwijderd, verwijder je dan ook niet een stukje van je eigen leven? Alsof het nooit heeft plaatsgevonden? Anderzijds: als je steeds opnieuw wordt geconfronteerd met hoe gelukkig je ooit wel was met iemand - hoe kun je dan ooit afscheid nemen? Hoe kun je dan ooit iemand loslaten? En verdergaan? En stel(!) dat ik binnenkort iemand nieuw tegenkom en hem introduceer op deze blog - hoe akward is het dan wel niet dat je na een paar pagina's verder klikken foto's van Floris en mij tegenkomt?
Foto's die je online plaatst blijven al-tijd bestaan. Ook al zou ik nog alle foto's van Floris en mij verwijderen en untaggen - er bestaan ook foto's van ons twee op Facebook die noch ik noch hij er op hebben geplaatst. En zolang er geen obscene dingen in de foto's staan, kan je ook niet vragen aan Facebook om deze te verwijderen. Iedereen kan dus voor altijd zien dat je ooit een koppel bent geweest. Vroeger kon je foto's en liefdesbrieven in duizend stukjes scheuren, in de vuilbak gooien om ze daarna nooit meer terug te hoeven zien, maar online gaat dat niet zo makkelijk. Helaas.
Ik wil hier niet de strenge schooljuf spelen die zegt wat je wel of niet kan delen - dat beslist iedereen voor zichzelf. Maar toch, stof tot nadenken. Ik zal in elk geval twee keer denken voor ik nog iets online plaats. Dat gezegd zijnde: hoewel ik op Facebook stilletjes aan mijn geschiedenis met Floris aan het wissen ben, denk ik niet dat ik dit op mijn blog ga doen. Enerzijds omdat ik dan veel te veel (leuke) posts zou moeten wissen, anderzijds omdat Floris nu eenmaal een deel van mijn leven is geweest en so be it.
PS: heartache doesn't last forever. Gelukkig.
ik ben net nog een andere generatie en kijk dus anders aan tegen FB! hou er niet van, heb eigenlijk ook geen persoonlijke FB, wel een pagina voor mijn blog. op die pagina zullen alleen dingen geplaatst worden die voor een groot stuk met mijn blog (en dus ook met mijn leven) te maken hebben. instagram is gelinkt aan FB. ik begrijp je artikel en ik merk dat je anders tegenover FB stond als ik. ik denk dat het voor jullie generatie iets meer vanzelfsprekend was. ik ben een hevige twitteraar, maar ook daar is het bijna altijd in functie van mijn blog. ik begrijp je maar al te goed en ik denk dat een kritische reflectie niet slecht is.
ReplyDeleteIk denk wel dat je dingen meer een plaats gaat kunnen geven als er nog wat meer tijd over is gegaan. Iedereen heeft een verleden en lieven, dat is nu eenmaal de realiteit. Ik woon bijv ik het huis dat mijn lief met zijn ex heeft gerenoveerd, zorg mee voor haar kinderen en zie haar ook regelmatig. Dan denk ik dat oude foto's een beetje hetzelfde zijn? Het krijgt allemaal wel een plaatfs na het verwerkingsproces.
ReplyDeleteIk snap jouw punt hoor Annebeth, maar als je samen bent met iemand die kinderen heeft, is het denk ik logisch dat je de mama van die kinderen nog af en toe ziet. Ik zie mijn 'situatie' een beetje anders omdat ik 1. nog zo jong ben (allé, jij ook, maar da's mijn punt nu niet) en 2. stel dat ik binnen de 5 jaar nog 3 andere lieven heb - moet ik hun foto's dan ook online laten staan? Dan zouden er 4 verschillende jongens op mijn Facebook staan... dat vind ik een beetje raar. Op mijn laptop hou ik de foto's nog wel bij, maar ze online laten staan - daar heb ik mijn twijfels over.
DeleteIk snap dat heel goed! Oké, ik heb ook al veel untagged en verwijderd, maar ik vind eigenlijk niet dat ge alles moet wissen (ge kunt dat toch niet). Er staan van mij nog altijd foto's van in 2009 met mijn vorig lief op facebook, maar daar staat duidelijk '2009' bij en daar horen die ook. Voor mijzelf heeft dat echt een plaats gekregen, en dan zal de rest (o.a. mijn huidige vriend) dat ook wel kunnen.
ReplyDeleteDeze post heeft een heel hoog 'Carrie Bradshaw in Sex and The City'-gehalte en ik vind het super! Het is inderdaad een post die je tot nadenken zet. Zelf heb ik ervoor gezorgd dat mijn Facebook zo weinig mogelijk toont aan de buitenwereld en zelfs vrienden: niemand, behalve ik, kan mijn foto's zien waarop ik getagd ben. De buitenwereld kan zelfs helemaal niets zien, behalve mijn omslagfoto's (en moest het kunnen zou ik ook kiezen om ze niet te tonen aan de buitenwereld/mensen die niet bevriend zijn), vooral omdat ik als bijna-leerkracht geen persoonlijke dingen wil delen met mijn leerlingen. Want op mijn stageplaats hadden ze heel snel mijn voornaam en familienaam gevonden en maakten ze er geen geheim van dat ze mijn gingen opzoeken. Daarnaast kunnen mensen ook enkel de vrienden zien die ik en die persoon gemeenschappelijk hebben. Oude posts verwijder ik, oude vrienden verwijder ik ook van tijd tot tijd. Én ik probeer Facebook/ Tumblr van elkaar gescheiden te houden omdat mijn Tumblr zeker niet door leerlingen mag ontdekt worden. En als laatste, google ik mezelf van tijd tot tijd om oude accounts te kunnen verwijderen. Alles voor de privacy! Want hoe groter en invloedrijker het internet, hoe minder privacy er toe doet en hoe meer mensen alles maar te grabbel gooien. Sociale media is leuk, maar iedereen moet z'n grenzen kennen :-)
ReplyDeleteIk snap jou volledig! Niet dat ik weet hoe het voelt, want ik ben nog nooit iemand tegengekomen waarvan ik dacht 'ja, met jou wil ik een relatie beginnen'. Maar ik heb onlangs ook echt een hoop foto's op facebook verwijderd gewoon omdat ik niet vind dat andere mensen mijn uitgaansleven in mijn tienerjaren hoeven te zien. Bij mij is het dan ook meer werkgericht. Hoewel je mijn profiel niet kan bekijken als we geen vrienden zijn, ben ik toch bang dat je meer kan zien dan ik wil en werkgevers zoeken tegenwoordig iedere kandidaat op facebook op. Goede indruk is belangrijk, en daar horen al die oude feestfoto's toch niet bij vind ik. Maar ik hou ze offline natuurlijk wel nog bij de online wereld hoeft het alleen niet langer te kunnen zien :).
ReplyDeletemmh begrijpelijk, zeker het deel van de liefdesbrieven kunnen verscheuren maar wel vastzitten met het internet en zijn onuitwisbaarheid
ReplyDeletemaar aan de andere kant denk ik dat je geen probleem zou hebben met die foto's als je er volledig over bent
nu is het gewoon confronterend en is het inderdaad niet fijn om dat de hele tijd tegen te komen... en dan is uitwissen ook een soort remedie tegen de pijn. Maar ik denk dat je niet alles hoeft te wissen want dat je daar nadien misschien spijt van hebt.. als je elkaar echt als vrienden of een mooi verleden kan beschouwen zullen die foto's samen je ook (minder) deren :)
ohja en ik volg je instagram lekker toch nu :D (ook al was dit geen reclame post! )
ReplyDeleteLeuke post! Altijd moeilijk om een grens te vinden tussen wat kan sharen en wat net privé is..
ReplyDeletex
www.cashmerecoffee.com
Ik heb een tijd geleden mijn Facebook ook eens grondig onder handen genomen en vooral heel veel op privé gezet en sommige albums kan ik gewoon alleen zelf zien. Dat zijn vooral oude trips die ik niet wil vergeten, maar waar niemand buiten mezelf en de mensen die er bij waren iets aan hebben.
ReplyDeleteDus ik zou zeggen, laat ze op facebook staan, maar zet de instellingen zodat enkel jij ze nog kan zien, best makkelijk ^^