Happy 2015! Damn, klinkt nogal futuristisch, toch? Al heb ik het afgelopen jaar niet veel geblogd, 't is een gewoonte om het voorgaande jaar af te sluiten met een sentimentele blogpost of het nieuwe jaar in te luiden met wat clichés of een waslijst aan goede voornemens. Bij deze. Nu ik eens in de archieven ben gaan neuzen is 't wel grappig om elke keer te lezen dat het een 'vreemd' of 'moeilijk' jaar is geweest met veel 'veranderingen'. C'est la vie, zeker? Een opsomming van enkele hoogte- en dieptepunten van 2014? Ook al interesseert dit jullie geen zier, 't is handig om terug te lezen voor mijn toekomstige zelf die last heeft van een melancholische bui. Hoogtepunt 1: Een broer-zus-InterRailtrip door Centraal-Europa. Hoogtepunt 2: Concerten en sets van Bonobo, Oscar & The Wolf, Float Fall, José James, Gabriel Rios, Stuff, RSVP Banghra, Paul Kalkbrenner, Moodymann, Steel Pulse en The War On Drugs. Hoogtepunt 3: Proeven van een leven op de filmset door mee te helpen bij de opnames van Wesley's kortfilm. En er mijn beste vriend vinden. De dieptepunten som ik liever niet genummerd op, maar laat ons zeggen dat het verliezen van een nonkel, verhuizen en mijn hart laten breken/barsten en zelf harten breken/barsten een diepe indruk hebben achtergelaten. Voor de rest bestond mijn jaar uit les geven, verschillende etentjes organiseren en attenderen, 315 kilometer lopen, dansen op hip-hop, house, techno en minimal, bruidsmeisje zijn, mijn neefje Théo op de wereld verwelkomen, nieuwe (t)huizen inrichten, veel piekeren en mij schuldig voelen. Op deze twee laatste wil ik liever niet ingaan, maar schuldgevoel is illustratrice Eva Mouton ook niet vreemd en zij gaf er een treffende beschrijving van...
Ik heb nog steeds dezelfde voornemens die ik tijdens de ingang van mijn 22e levensjaar heb opgesteld, maar zou in 2015 ook nog graag wat meer boeken lezen (de boeken die ik in 2014 heb gelezen kan ik op één hand tellen, shame on me), betere (en meer) films kijken, 630 kilometer lopen en kritischer doch positiever naar de wereld kijken. En, zoals Eva schreef, terug onschuldig zijn. Ik betrap mezelf erop dat ik nu nog lang kan doorgaan met het opsommen van alles wat nog beter kan en slechte gewoontes die afgeleerd moeten worden, maar da's niet haalbaar.
Qua blogvoornemens ben ik nog steeds voorstander van slow blogging (al weten we allemaal dat dit een excuus is voor luiheid) maar hoop ik jullie in 2015 terug wat meer te voorzien van persoonlijkere posts en foto's van mijn hand. Sinds december heb ik ein-de-lijk terug een cameralader (vorig jaar kwijt geraakt en nooit een nieuwe gaan halen; verklaart veel) (zegt ook veel over mijn uitstelgedrag) én een nieuwe groothoeklens. Na mijn stage en de examens, die eind januari afgelopen zijn, investeer ik weer wat meer tijd in deze online uithoek. Beloofd. Op mijn erewoord.
In 2014 heb ik 66 blogposts online gegooid, waarvan onderstaande 12 tot mijn favorieten behoren. Een bloemlezing:
1 / Monday link love
2 / Een herinnering
8 / Brussel blogt
11 / Sunday bliss 20/52
12 / Black, white, woods
Santé op een jaar vol goede keuzes, weinig sorry's, veel durf, avontuur in buiten- en binnenland, mooie woorden, veelzeggende foto's, bereikte doelen, veel liefde, vriendschap en goesting om te léven. Ik wens het jullie van harte toe.
xxx - Laura
BAM! Wat een voornemens. En zo'n strakke post. 2015 wordt vast een topjaar voor je Laura, ik voel het!
ReplyDeleteMijn jaar zat ook vol gebroken harten en het breken van hartjes. Helaas ben ik daar nog niet vanaf en er lijkt ook geen einde aan te komen, maar we laten ons niet doen! Het leven is te kort om er niet het maximale uit te halen. 2015 wordt ons jaar, Laura ;)!
ReplyDeleteOMG, van dat schuldig voelen heb ik ook enorm. Mijn voornemen is ook om me niet schuldig te voelen! <3 Echt weird, maar dat is juist hoe het dus ook zit bij mij he. Ik dacht dat ik de enige was. Een fijn 2015 toegewenst! liefs, Celien
ReplyDelete