February 27, 2011

Struggling

Avignon, 1999?
De laatste tijd lig ik een beetje in de knoop met mezelf. Afgelopen jaar is er zo veel gebeurd, zo veel veranderd... Ik begin veel meer naar te denken over 'het leven'. Zonder spiritueel te doen natuurlijk, want daar ben ik niet zo voor (al sluit ik niets uit natuurlijk). Levensvragen komen bij me op op de meest onverwachte momenten. Emoties ook. En stemmingswisselingen. Wie ben ik? Wat wil ik? Wat is er belangrijk voor mij? Het klinkt onnozel maar ik ben echt bezig met een antwoord te zoeken op die vragen. Wat niet zo goed lukt natuurlijk, of misschien deels. Deze week nog heb ik gelezen dat onderzoek heeft aangetoond dat je gelukkig wordt door je vrienden en familie. Ik ben er ondertussen al achter gekomen dat dit bij mij niet anders is. Een antwoord op dié levensvraag heb ik dus al, oef. Al zijn er nog zo veel andere vragen. Soms lijkt het wel alsof ik weer in mijn pubertijd terecht ben gekomen. Al ben ik daar nog niet zo lang uit (of zit ik er gewoon nog in?). Een beetje filosoferen op deze blog helpt in ieder geval wel. Een knuffel van mijn lief, mama of nicht gelukkig ook.

2 comments:

  1. mijn vriend is ook mijn rots in de branding. Er komen dagen in je leven waarop er dingen gebeuren die je nieuwe inzichten geven in situaties en die antwoorden kunnen bieden op allerlei vragen waar je me zit. Ik heb zelf een moeilijke periode gehad, twee jaar geleden, en langzaam aan valt alles weer in de plooi. Mijn vriend en enkele van mijn dierbaarste vrienden zijn een ongelofelijke steun. Ik wens jou veel succes op je zoektocht! x

    ReplyDelete
  2. Ik ken het gevoel. Ik heb geen flauw idee wat ik wil aanvangen met mijn leven, en soms ben ik bang dat ik nooit volledig gelukkig zal zijn. Dat het maar snel lente wordt, deze lange winter heeft geen goeie invloed op negatieve gedachten

    ReplyDelete